Ciężka torpeda kierowana Tp 62
Marcin Chała, Dariusz Czajkowski
Ciężka torpeda kierowana Tp 62
Szwedzkie morskie uzbrojenie kierowane zarówno rakietowe, jak i torpedowe pozostaje od lat w czołówce światowej, charakteryzując się wysoką skutecznością i zaawansowaniem technicznym oraz technologicznym. Najnowszym przedstawicielem broni podwodnej naszych północnych sąsiadów jest, opracowana w firmie Saab Bofors Underwater Systems, ciężka torpeda Tp 62, znana także pod eksportową nazwą Torpedo 2000.
Szwecja, mimo permanentnej neutralności, nigdy nie zaniedbywała swojego przemysłu zbrojeniowego. Doskonałym tego przykładem może być historia rozwoju jej broni podwodnej. Pierwsze torpedy powstały w tym kraju w 1910 roku i już wtedy były wiodącymi konstrukcjami w tej, raczkującej jeszcze, dziedzinie uzbrojenia. Jest tak po dziś dzień. Zamówienie na torpedę, która miała zastąpić w służbie starsze modele – Tp 61/613/617 – Försvarets materielverk (FMV, Agencja Zamówień Wojskowych) złożyła 17 grudnia 1997 roku, natomiast 12 czerwca 2001 roku, w miejscowości Motala nad jeziorem Wetter, w siedzibie Saaba, dokonano oficjalnego przekazania pierwszej partii tych torped do FMV. Przez kolejne lata prowadzono próby, w tym ćwiczebne strzelania, kontrole przed odpaleniem, odzyskiwanie torpedy po zakończonym biegu oraz jej obsługę po strzelaniu. Proces przyjęcia broni do służby zakończył się oficjalnie w ubiegłym miesiącu, kiedy to 17 lutego, w bazie morskiej w Karlskronie, odbyło się uroczyste przekazanie do służby ostatniej partii Tp 62. Nie tylko te najnowsze informacje skłoniły nas do zamieszczenia opisu tej konstrukcji. Nie ma wątpliwości, że będzie ona, a także zbudowane na jej bazie bezzałogowce, stanowiła zasadniczy typ uzbrojenia okrętu podwodnego nowej generacji typu A26, którego projekt właśnie zamówiono.
Opis konstrukcji torpedy
Tp 62 podzielona została na siedem sekcji. Patrząc od dziobu są to sekcje: nosowa, elektroniki, z przewodem, HTP, silnikowa, paliwowa oraz rufowa. Aby nieco uprościć ten podział, w niniejszym artykule „utworzono” blok energetyczny, który zawiera trzy sekcje odpowiedzialne za ruch, tzn. HTP, silnika i paliwową.
Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 4/2010