Sikorsky UH-60 Black Hawk

 

 

Wielozadaniowy śmigłowiec transportowy UH-60M charakteryzuje się całkowicie kompozytowymi łopatami wirnika nośnego o nowej konstrukcji, dającymi większy ciąg od poprzedniego modelu, zastosowaniem cyfrowej awioniki zintegrowanej przez szynę danych Mil-Std 1553 (w kabinie pilotów zabudowano cztery wielofunkcyjne wyświetlacze ciekłokrystaliczne), czteroosiowym autopilotem, nowym centralnym komputerem sterowania, systemem nawigacji satelitarnej EGPS, wzmocnionym kadłubem oraz nowym układem napędowym (składającym się z dwóch turbinowych silników General Electric T700-GE-701D o maksymalnej mocy 2000 KM każdy). Zapas paliwa w zbiornikach kadłubowych wynosi 1363 l i może być zwiększony dzięki instalacji dodatkowych zbiorników wewnątrz kabiny ładunkowej o łącznej pojemności 1400 l oraz zewnętrznych zbiorników o pojemności 1781 l. Podobnie jak wcześniejsze wersje, UH-60M może przenosić uzbrojenie na zewnętrznych podwieszeniach, których łączny udźwig wynosi 4535 kg (mogą to być kierowane pociski rakietowe „powietrze– powierzchnia” AGM-114 Hellfire, przeciwlotnicze pociski samonaprowadzające się na podczerwień AIM-92 Stinger, zasobniki z niekierowanymi pociskami rakietowymi kalibru 70 mm oraz działkami i karabinami maszynowymi). Na zaczepie zewnętrznym UH-60M można przewieźć m.in. haubicę M777 kalibru 155 mm. Produkcja seryjna nowego śmigłowca rozpoczęła się w kwietniu 2005 r., kiedy oficjalnie parafowano umowę na serię próbną UH-60M, obejmującą 22 egzemplarze. Następnie w grudniu 2007 r. podpisano kontrakt na wieloletnią produkcję 1227 egzemplarzy tego typu śmigłowca. W marcu 2009 r. Sikorsky dostarczył armii amerykańskiej setny egzemplarz seryjny UH-60M, a w lipcu 2010 r., dwusetny.

S-70i – kolejna szansa na sukces eksportowy? W 2006 r. firma Sikorsky rozpoczęła prace nad nowym wariantem śmigłowca Black Hawk, który miał stanowić odpowiedź na zapotrzebowanie użytkowników eksportowych. Maszyna miała bazować na UH-60M, jednak pozbawiona części wyposażenia wybranego dla amerykańskich sił zbrojnych – dzięki temu byłoby możliwe zawieranie transakcji bez zgody Kongresu Stanów Zjednoczonych, w ramach programu DCS. Nowy model otrzymałoznaczenie S-70i Black Hawk International, na centrum jego powstawania zostały wybrane zakłady PZL Mielec, które w 2007 r. zostały kupione przez Amerykanów. W porównaniu do UH-60M maszyna ma być lżejsza o około 500 kg, które mogą być zagospodarowane przez kupujących na instalację dodatkowego wyposażenia lub wzrost ładowności. Pomimo że produkcja modelu S-70i Black Hawk International ma odbywać się w zakładach Sikorsky PZL Mielec w Polsce, na miejscu powstaną jedynie elementy kadłuba, które będą łączone z podzespołami dostarczanymi przez kooperujące firmy europejskie (m.in. z Czech oraz Turcji). Poza mieleckimi zakładami, w produkcji oraz wyposażeniu płatowców mają brać udział inne zakłady polskiego przemysłu obronnego – w tej sprawie toczą się rozmowy pomiędzy nimi i firmą Sikorsky. Prezentacja egzemplarza prototypowego S-70i Black Hawk International miała miejsce w Mielcu w marcu 2010 r., następnie został on przewieziony do Stanów Zjednoczonych, gdzie przechodzi badania w locie oraz doposażenie. Drugi egzemplarz został oblatany w Polsce w grudniu 2010 r. Do końca ubiegłego roku na linii montażowej znajdowały się kolejne trzy egzemplarze seryjne. Wedle założeń firmy Sikorsky, w bieżącym roku ma powstać osiem S-70i Black Hawk International, a od 2012 r. ma ich być budowanych do dwudziestu egzemplarzy rocznie.