Metody oceny uszkodzeń bojowych KTO Rosomak

Jednym z najistotniejszych czynników systemu odzyskiwania uszkodzonych pojazdów jest metoda weryfikacji specyficznych uszkodzeń bojowych, pozwalająca na określenie zakresu prac remontowych oraz środków niezbędnych do ich wykonania. Pojazdy wykorzystywane w misjach wojskowych, w których bierze udział Wojsko Polskie, są narażone głównie na oddziaływanie broni strzeleckiej (kalibru do 14,5 mm), pocisków z granatników przeciwpancernych, a przede wszystkim – improwizowanych ładunków wybuchowych (IED – Improvised Explosive Device), działających jak miny denne i burtowe, a różniących się od min fabrycznych przede wszystkim ilością użytego do ich wytworzenia materiału wybuchowego oraz konstrukcją. Mogą to być na przykład pakiety min przeciwpancernych, pociski artyleryjskie i pociski z granatników, a także ładunki zespolone z kostek różnych materiałów wybuchowych, min fabrycznych i pocisków.

Środki rażenia mogą powodować nie tylko przebicia pancerza i wewnętrzne uszkodzenia zespołów pojazdów, ale także różnego rodzaju trwałe, rozległe odkształcenia wspornika zawieszenia i kadłuba pojazdu oraz jego wyposażenia. Są to na ogół uszkodzenia niepowtarzalne, o losowym charakterze, będące skutkiem nieznanego z góry rodzaju zastosowanego ładunku, jego masy i położenia względem wozu. Dlatego rozpoznanie podatności KTO Rosomak (odnosi się to również do każdego innego pojazdu) na różnego rodzaju uszkodzenia wymaga opracowania odpowiedniej metodyki badań takich uszkodzeń, a także urządzeń pomiarowych oraz systemu gromadzenia i przekazywania szczegółowej informacji o nich. Pozwala to na opracowanie zaleceń i propozycji zmian konstrukcyjnych pojazdu, a w stosunku do wozów już uszkodzonych możliwe jest opracowanie odpowiedniego systemu remontowego, łącznie z wyposażeniem pododdziałów remontowych w urządzenia, części, materiały i instrukcje remontu. Problemy te są analizowane w ramach projektu rozwojowego, realizowanego przez konsorcjum złożone z Wojskowej Akademii Technicznej oraz Wojskowych Zakładów Mechanicznych w Siemianowicach Śląskich i Zakładów Mechanicznych Bumar Łabędy. Jego celem jest opracowanie metod weryfikacji uszkodzeń bojowych transporterów i poszukiwanie metod zwiększenia ich odporności przeciwminowej. Badania prowadzone w Instytucie Pojazdów Mechanicznych i Transportu Wydziału Mechanicznego WAT oraz u pozostałych członków konsorcjum mają doprowadzić nie tylko do zwiększenia dokładności i zmniejszenia kosztów napraw, ale także zapewnić zgromadzenie zasobów informacji niezbędnych do zapewnienia Rosomakowi większej odporności przeciwminowej. Zakres projektu jest ograniczony głównie do uszkodzeń kadłuba i wspornika zawieszenia oraz układu jezdnego pojazdu, z pominięciem szeregu istotnych problemów związanych z oddziaływaniem wybuchów na załogę, uzbrojenie i wyposażenie pokładowe. Założenia do tego projektu opracowano w Biurze Pełnomocnika MON ds. Wdrażania KTO i PPK Spike.