Węglowiec Ustka

Bohdan Huras, Marek Twardowski

Węglowiec zbudowany w stoczni Stettiner Oderwerke AG, Stettin-Grabow, dla szczecińskiego armatora Rudolf Christian Gribel. Numer budowy 799. Wodowany w listopadzie 1937 r. jako Ruhr. Wszedł do eksploatacji pod banderą niemiecką w styczniu 1938 r., z portem macierzystym w Szczecinie i sygnałem rozpoznawczym DAZN. Przeznaczony do żeglugi bałtyckiej, w szczególności do portów Zatoki Fińskiej, został wyposażony w specjalne wzmocnienia przeciwlodowe na całej długości kadłuba, a zastosowany kształt części podwodnej stewy dziobowej pozwalał na pływanie w lodach. Pływał, wożąc najczęściej węgiel, do Królewca i zabierając stamtąd zboże.
Podczas działań wojennych, 22 stycznia 1942 r., Ruhr zatonął pod Rugią na pozycji 54o33’N,13o53’E na brytyjskich minach postawionych przez samoloty. Osadzony na dnie statek został podniesiony w październiku tr. i odprowadzony do Szczecina celem remontu.
30 sierpnia 1944 r. uległ ciężkiemu uszkodzeniu w Szczecinie w wyniku trafienia bombą lotniczą i uznany za stratę całkowitą (niem. Totalverlust).
Zarekwirowany (wywłaszczony) 25 lutego 1945 r. przez władze niemieckie, został 25 kwietnia 1945 r. celowo zatopiony w Szczecinie dla zablokowania portu; w tym samym dniu ładunkami wybuchowymi osadzono na dnie również nieukończony lotniskowiec Graf Zeppelin i zatopiono cztery inne statki należące do armatora R. C. Gribel.
Po zdobyciu Szczecina przez Armię Czerwoną wrak węglowca Ruhr został zajęty przez Rosjan. Dwa lata później wciąż leżący na dnie wrak odstąpiono Polsce. Podniesiony przez ekipę Polskiego Ratownictwa Okrętowego 7 października 1951 r. Następnie odholowano go do Stoczni im. Komuny Paryskiej, gdzie 4 lata oczekiwał na decyzję – odbudować, czy złomować.
Po podjęciu decyzji na tak statek został przydzielony Polskiej Żegludze Morskiej i nazwany Ustka...

Pełna wersja artykułu w magazynie  MSiO 7-8/2015