Wojownicy Amazonki

Baza lotnicza Base Aérea de Santa Cruz jest ulokowana około 62 km na zachód od Rio de Janeiro. W bazie tej stacjonuje Primeiro Grupo de Aviaçao de Caça (1. Grupa Lotnictwa Myśliwskiego, 1°GAvCa), składająca
się z dwóch dywizjonów wyposażonych w samoloty myśliwsko-bombowe F-5, 1°/1°GAvCa „Jambock” i 2°/1°GAvCa „Pif-Paf”. Pierwszy z nich, który swego czasu tworzył całą 1°GAvCa, ma ten honor, że jako jedyna jednostka Sił Powietrznych Brazylii uczestniczył w drugiej wojnie światowej, w kampanii włoskiej. Na tym samym lotnisku stacjonuje też 1°/16°Grupo de Aviaçao (1°/16°Grupa Lotnicza, 1°/16°GAv) „Adelphi”, wyposażona w samoloty myśliwsko-szturmowe A-1. Samoloty F-5 nalatały po około 4500 godzin każdy i naszym największym wyzwaniem jest dziś utrzymanie stałych dostaw części zamiennych potrzebnych do zachowania ich w stanie sprawności technicznej – wyjaśnia kpt. Marco Aurelio Soares Garcia, starszy pilot samolotu F-5 z 1oGAvCa. Dodaje: Samolot ma radiolokator o wysokich możliwościach, dobre urządzenie ostrzegające o opromieniowaniu radiolokacyjnym i jesteśmy w stanie operować nim w sieci wymiany informacji. Przed modernizacją mogliśmy używać jedynie kierowanych pocisków rakietowych „powietrze-powietrze” z samonaprowadzającą się głowicą na podczerwień, mogliśmy ostrzelać cel z działek i zrzucać bomby swobodnie spadające. Obecnie mamy możliwość atakowania celu powietrznego spoza zasięgu widzialności wzrokowej i możemy zrzucać bomby kierowane laserowo.

Tygrys przybywa
Chociaż samolot powstał w firmie Northrop w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku, to jednak F-5 nadal służą w różnych formacjach lotniczych na świecie. Łącznie Siły Powietrzne Brazylii zakupiły 79 samolotów myśliwsko-bombowych F-5, w tym 13 dwumiejscowych samolotów szkolno-bojowych (6 F-5B i 7 F-5F) i 66 jednomiejscowych samolotów bojowych F-5E. Służą one głównie do atakowania obiektów naziemnych, ale w drugiej kolejności służą też do zwalczania celów powietrznych. W 1973 r. Siły Powietrzne Brazylii podpisały kontrakt z firmą Northrop i w ramach programu „Peace Amazon”, miało zostać dostarczonych 36 samolotów bojowych F-5E i 6 szkolno- bojowych F-5B. (W momencie podpisania kontraktu samoloty szkolno-bojowe F-5F nie były jeszcze dostępne, dlatego zamiast nich zakupiono starsze F-5B.) Pierwsza partia tego typu samolotów została dostarczona do Brazylii w marcu 1975 r. Łącznie było to jedenaście dostaw lotem, co miesiąc jedna. W ramach pierwszych dwóch do Brazylii przybyło sześć F-5B (za każdym razem były to 3 samoloty), natomiast w kolejnych dostawach dostarczano po cztery F-5E. Był to pierwszy samolot w Siłach Powietrznych Brazylii, który miał zdolność do pobierania paliwa w locie.

W 1988 r. Siły Powietrzne Brazylii zakupiły pierwsze cztery F-5F wraz z dodatkowymi dwudziestoma dwoma F-5E, wszystkie były używane wcześniej przez jednostki „agresorów” US Air Force. Nowo dostarczone samoloty, w przeciwieństwie do fabrycznie nowych pierwotnie zakupionych, nie miały anteny radiostacji UKF za kabiną pilota, grzbietowego napływu przed statecznikiem pionowym zawierającego antenę automatycznego radiokompasu oraz odbiornika do pobierania paliwa w locie. F-5B były używane do 22 maja 1966 r., kiedy to wycofano ze służby pięć pozostałych samolotów tego typu. W grudniu 2005 r. podpisano kontrakt warty 24 mln USD, w ramach którego zakupiono F-5 używane wcześniej przez Królewskie Siły Powietrzne Arabii Saudyjskiej. Jednakże z powodu złego stanu technicznego sześciu F-5E i trzech F-5F z jego realizacji ostatecznie zrezygnowano. Siły Powietrzne Brazylii nadal poszukiwały dodatkowych F-5E oraz F-5F i we wrześniu 2007 r. ogłoszono, że zakupiono osiem F-5E i trzy F-5F używane wcześniej przez Królewskie Siły Powietrzne Jordanii. Pierwsze trzy samoloty dotarły do lotniczego parku materiałowego Parque de Material Aeronáutico de Sao Paulo (PAMA-SP), znajdującego się w porcie lotniczym Campo de Marte Airport w Sao Paulo 19 sierpnia 2008 r.