Wojska Radiotechniczne w Wojskach Lotniczych

 

 

Jesienią 1949 r., w składzie Wojsk Lotniczych w Bemowie k. Warszawy, sformowano 6. samodzielną kompanię radiotechniczną. Była to pierwsza jednostka tego typu w Wojsku Polskim. Kompania otrzymała z ZSRR po jednym amerykańskim radarze kontroli przestrzeni powietrznej AN/TPS-3 oraz artyleryjskim SCR-527 i SCR-584. Wiosną 1950 r. kompanię przeniesiono do Modlina, gdzie po raz pierwszy zabezpieczała ona naprowadzanie lotnictwa myśliwskiego na cele powietrzne, ale przede wszystkim była ona wykorzystywana do szkolenia specjalistów radiotechników. W dwa lata później 6. samodzielna kompania radiotechniczna przenosi się do Radiowa k. Warszawy, a następnie przekazuje posiadane wyposażenie, tworzonej w Beniaminowie k. Warszawy, Oficerskiej Szkole Radiotechnicznej (w 1955 r. szkołę przeniesiono do Jeleniej Góry). W zamian kompania otrzymuje po jednym radzieckim radarze kontroli przestrzeni powietrznej P-3A i P-20 i w dalszym ciągu zajmuje się szkoleniem specjalistów radiotechników. Wiosną 1952 r. w składzie Wojsk Lotniczych w Malborku powstała 11. samodzielna kompania radiotechniczna. Rozwinięto w niej radiolokacyjne posterunki (RLP) na lotniskach w Malborku (RLP-107), Słupsku (RLP-108) i Krakowie (RLP-109). Posterunki 11. samodzielnej kompanii radiotechnicznej wyposażono w radzieckie radary kontroli przestrzeni powietrznej P-3A. Latem 1953 r. na bazie 6. i 11. samodzielnej kompanii radiotechnicznej utworzono w Warszawie-Okęciu 1. samodzielny batalion radiotechniczny, który w kolejnych latach pełnił rolę jednostki szkolnej. Cechą charakterystyczną batalionu było to, że w ogóle nie posiadał on w wyposażeniu radarów, planszecistów i operatorów radiolokacyjnych stacji szkolono w oparciu o gabinetową bazę naukową. W listopadzie 1955 r. batalion został przekształcony w 14. Ośrodek Szkolenia Specjalistów Radiotechnicznych i 10. kompanię radiotechniczną. Miejscem stacjonowania obu jednostek wyznaczono miejscowość Przasnysz (w 1958 r. ośrodek rozwiązano). Zgodnie z zarządzeniem szefa Sztabu Generalnego WP nr 0277/Org. z 7 sierpnia 1953 r. zostały sformowane Węzły Radiotechniczne (etat nr 6/191) i podporządkowane pod 5. Dywizję Lotnictwa Myśliwskiego (DLM) w Warszawie-Babicach, 6. DLM we Wrocławiu-Strachowicach, 7. DLM w Krakowie-Łęgu, 9. DLM w Malborku, 10. DLM w Słupsku i 11. DLM w Świdwinie. Miały one zapewniać dywizjom i podległym im pułkom lotnictwa myśliwskiego informację o sytuacji powietrznej w rejonie bazowania i w rejonie działań bojowych prowadzonych przez dywizję. Dzięki nim rozpoczęto tworzenie radarowego systemu naprowadzania lotnictwa myśliwskiego, później przejętego przez Wojska OPK – 5., 6., 7. i 10. DLM (Wojska OPK) i Lotnictwo Operacyjne – 9. i 11. DLM (Wojska Lotnicze).