Wojskowa limuzyna – Mercedes G4

Tomasz Szczerbicki

Jednym z najciekawszych osobowych samochodów terenowych, produkowanych w latach 30. ubiegłego wieku i używanych podczas II wojny światowej, był niewątpliwie Mercedes G4 – terenowa limuzyna dla najwyższych rangą dostojników III Rzeszy i dowódców Wehrmachtu. Konstrukcja tego pojazdu pod względem zaawansowania technologicznego nie miała równych sobie odpowiedników na świecie, choć podejmowano podobne próby konstrukcyjne i produkcyjne w innych krajach. Co ciekawe, historia niektórych egzemplarzy Mercedesa G4 wiąże się z Polską.

Pierwsze próby skonstruowania samochodu osobowego, który byłby dostosowany do jazdy w trudnym terenie miały miejsce w zakładach Daimler-Benz w 1926 r. Powstał wówczas prototypowy pojazd oznaczony symbolem G1. Był to samochód trzyosiowy z napędzanymi dwiema tylnymi osiami, zbudowany na bazie lekkiej ciężarówki. W latach 1928–1929 pracowano nad rozwinięciem tej konstrukcji, czego efektem były prototypy oznaczone jako G3 i G3a. Przez kolejne lata rozwijano te pojazdy, próbując na przykład przenieść napęd również na przednie koła, z czego jednak ostatecznie zrezygnowano.

W 1934 r., na zamówienie rządowe, rozpoczęto produkcję terenowego samochodu Mercedes G4, który był dopracowanym rozwinięciem poprzednich terenowych modeli serii G. Pojazd miał trzy osie, z których dwie tylne były napędzane. Silnik zastosowany w tym pojeździe był zmodyfikowaną jednostką napędową ekskluzywnego, cywilnego Mercedesa 540K, samochodu o charakterystyce sportowej, przy czym w terenowym G4 zrezygnowano z kompresora. Jego karoseria nie nawiązywała do wojskowych Mercedesów typu Kübelwagen, jakie w owym czasie produkowano dla armii niemieckiej, lecz była adaptacją luksusowej wersji cywilnej.

Pełna wersja artykułu w magazynie Poligon 6/2015