Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych

 

 

Na czele uczelni stoi rektor-komendant, gen. bryg. pil. dr Jan Rajchel, który jest przełożonym wszystkich żołnierzy, pracowników dydaktyczno-naukowych i studentów cywilnych. Jego zastępcą – prorektorem – jest płk pil. dr Marek Bylinka, któremu podlega pion wojskowy uczelni (batalion szkolny i kursy doskonalenia zawodowego). Drugim prorektorem – do spraw kształcenia i studenckich – jest płk rez. dr inż. Michał Burek. Rektorowi-komendantowi podlega ponadto pion ochrony informacji niejawnych, wydział personalno-organizacyjny i wydział wychowawczy. Kształceniem podchorążych, słuchaczy kursów kwalifikacyjnych i doskonalących oraz studentów cywilnych zajmuje się Wydział Lotnictwa Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych. Wydziałem tym kieruje płk nawig. dr hab. inż. Marek Grzegorzewski. W Wydziale Lotnictwa funkcjonują: Katedra Nawigacji Lotniczej, Katedra Taktyki, Katedra Uzbrojenia, Katedra Awioniki i Systemów Sterowania, Katedra Płatowca i Silnika, Katedra Nauk Ogólnokształcących, Zakład Wychowania Fizycznego, Studium Języków Obcych i Zakład Dydaktyki. Nieco inną osobowość prawną mają: Akademicki Ośrodek Szkolenia Lotniczego, Ośrodek Szkolenia Kontrolerów Ruchu Lotniczego i Ośrodek Szkolenia Personelu Taktycznych Zespołów Kontroli Obszaru Powietrznego, które wykonują zadania związane z kształceniem podchorążych, studentów cywilnych oraz kadry, korzystając z nowoczesnych symulatorów. Nowością w stosunku do poprzedniej organizacji uczelni jest utworzenie stanowiska i pionu kanclerza, który stanowi administrację ogólnouczelnianą i jest odpowiedzialny za wykonywanie czynności administracyjnych, organizacyjnych i gospodarczych związanych z działalnością uczelni jako całości. Kanclerzem jest płk rez. mgr Waldemar Bieniek. Decyzją ministra obrony narodowej z 22 września 2008 r. z dniem 1 stycznia 2009 r. uczelnia została podporządkowana bezpośrednio ministrowi obrony narodowej.

Uczelnia kontynuuje tradycje „Szkoły Orląt”, która została utworzona 5 listopada 1925 r., jako Oficerska Szkoła Lotnictwa w Grudziądzu, na miejscu Wyższej Szkoły Pilotów. Przyjęła od niej lotnisko z zabudowaniami oraz sprzęt szkoleniowy. Zorganizowanie Oficerskiej Szkoły Lotnictwa powierzono płk. pil. Romanowi Florerowi. Zgodnie z rozkazem organizacyjnym i założeniami programowymi szkoła miała kształcić na dwuletnim kursie kandydatów na pilotów i obserwatorów – młodzież cywilną po uzyskaniu matury i odbyciu jednorocznego kursu Szkoły Podchorążych Piechoty lub szkoły podchorążych rezerwy. Jej celem było: fachowe przygotowanie oficerów lotnictwa oraz utrzymanie nauki lotniczej w szkole na poziomie współczesnym.Zadania te zostały zmienione, w 1926 r. bowiem na mocy decyzji szefa Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych, zaniechano szkolenia pilotów; zadania szkoły ograniczono do przygotowania obserwatorów lotnictwa. 14 kwietnia 1927 r. Oficerską Szkołę Lotnictwa przeniesiono z Grudziądza do Dęblina. W nowej siedzibie, choć nie w pełni jeszcze urządzonej stosownie do wymagań programu, wszystkie obiekty potrzebne do lotniczego szkolenia były skupione w jednym miejscu. Po zaplanowanej rozbudowie, która trwała przez cały okres II RP, szkoła stała się jedną z najnowocześniejszych uczelni lotniczych na świecie.