Wystawa „Air Fair 2012”

Tomasz Kwasek

Wystawa „Air Fair 2012”

Odbywająca się co roku, zwykle na przełomie maja i czerwca, Międzynarodowa Wystawa „Wszystko dla Lotnictwa” Air Fair na lotnisku Bydgoszcz-Szwederowo miała w tym roku szóstą edycję. Przedsięwzięcie organizowane przez bydgoskie Wojskowe Zakłady Lotnicze nr 2 S.A. ewoluuje i staje się imprezą coraz bardziej znaczącą w kalendarzu polskich wystaw lotniczych – sprzyja temu podział na dzień prasowy i otwarty dla zwiedzających.

Modernizacja rodem z Bydgoszczy...
W tym roku (w dniach 1-2 czerwca) duże stoisko bydgoskie WZL-2 dzieliły z Wojskowymi Zakładami Lotniczymi nr 1 S.A. z Łodzi, Wojskowymi Zakładami Lotniczymi nr 4 S.A. z Warszawy, Wojskowymi Zakładami Elektronicznymi S.A. z Zielonki, Wojskowymi Zakładami Uzbrojenia S.A. z Grudziądza i Instytutem Technicznym Wojsk Lotniczych z Warszawy, występującymi jako Wojskowa Grupa Przemysłu Lotniczego. Zasadnicza część prezentacji WGPL (oprócz oferty specyficznej dla poszczególnych zakładów) dotyczyła modernizacji samolotów myśliwskich MiG-29 naszych Sił Powietrznych. W tym zakresie gospodarz wystawy – WZL-2 – są jedynymi polskimi zakładami wykonującymi remonty, doposażenie i modernizację tych maszyn. Obecnie zakłady realizują zarówno program wydłużenia resursu płatowców do 40 lat lub 4000 godzin oraz przejścia na użytkowanie według stanu technicznego, jak i zaakceptowaną w zeszłym roku przez Inspektorat Uzbrojenia MON modernizację naszych MiG-29. Przypomnieć trzeba, że 12 sierpnia 2011 roku bydgoskie lotnicze zakłady remontowe podpisały umowę na doposażenie 16 maszyn w nowe elementy awioniki. Realizowana w latach 2011-2014 umowa ma dotyczyć wyposażenia 13 jednomiejscowych samolotów bojowych MiG-29 i 3 dwumiejscowych szkolno-bojowych MiG-29UB – wszystkie z 23. Bazy Lotnictwa Taktycznego z Mińska Mazowieckiego – m.in. w komputer misji MDP (do 30 misji w pamięci), szynę danych Mil-Std-1553B, moduły INS-29, AVB-29, HDB-29, wielofunkcyjny wyświetlacz ciekłokrystaliczny MFCD, laserową platformę nawigacyjną EGI (INS/GPS), panel UFCP do wprowadzania danych, cyfrowy rejestrator video DVR, kamerę CTVS, komputer danych aerodynamicznych ADC/TOT, dwuzakresową radiostację korespondencyjną RT-8200 w standardzie Have Quick I/Have QuickII/SATURN, z pulpitem RCU-8150 lub pulpitem radiostacji M3AR GB6500, pulpit radiostacji R-862 PS-COM-01, radiostację RS 6106-7 z pulpitem 6163A-6, układ symulacji pracy bojowej FPR oraz system analizy wykonania zadania MPS i DBRS wraz z układem archiwizacji danych i analizy po locie. WZL-2 proponują również wymianę i zabudowanie kolejnych podzespołów unowocześnionej awioniki m.in. cyfrowego rejestratora parametrów lotu S2-3a, cyfrowego informatora głosowego VIU- 48, kamery CTVS na wyświetlaczu HUD. W te urządzenia mogłyby być doposażone myśliwce MiG-29 z 22. Bazy Lotnictwa Taktycznego z Malborka. Wydłużenie okresu eksploatacji myśliwców do 40 lat oznacza, że samoloty będą latać do 2028 roku, pozwala również myśleć o kolejnych etapach prac. W drugim etapie kompleksowej modernizacji MiG-29 wszystkie znajdujące się w służbie tego typu myśliwce mogą otrzymać nowy wyświetlacz HUD, drugi MFD, nowy radiolokacyjny układ identyfikacji „swój-obcy”, łącze danych, nowy sztuczny horyzont, sterownice w układzie HOTAS oraz zmodyfikowaną siłami bydgoskich specjalistów stację radiolokacyjną N019EA (będącą elementem kompleksu RŁPK-29) z nowymi blokami (kolejne podzespoły radaru są poddawane stopniowej modernizacji).

Natomiast najbardziej zaawansowany trzeci etap modernizacji może objąć zastosowanie zmodernizowanej lub całkowicie nowej stacji radiolokacyjnej (Elta EL/M 2032 lub Northrop Grumman AN/APG-68), zmodernizowanej lub nowej stacji ostrzegającej o radiolokacyjnym opromieniowaniu (odpowiednio SPO-15ŁM lub AN/ALR-94) oraz zachodnich kierowanych pocisków rakietowych „powietrze-powietrze” (AIM-120C AMRAAM, AIM-9X Sidewinder). Jeden z elementów najbardziej zaawansowanego pakietu modernizacji myśliwców MiG-29 w Bydgoszczy przedstawiły wspólnie WZE i IAI Elta Systems – jest to lekka wielofunkcyjna stacja radiolokacyjna EL/M 2032-M29. Radiolokator ten jest impulsowo-dopplerowskim urządzeniem o masie od 72 do 100 kg w zależności od wielkości anteny (dla porównania, aktualnie zabudowany na samolocie radar N019E waży 385 kg). Deklarowany zasięg stacji radiolokacyjnej EL/M 2032-M29 wynosi +100 km w trybie „powietrze-powietrze” (rodzaje pracy: Range While Search, Single/Dual Target Track, Track While Scan, Situation Awarnesses Mode, Raid Assesment oraz Air Combat Modes z szybkim elektrycznym napędom płaskiej anteny). Izraelski radiolokator umożliwia również wykrywanie i śledzenie obiektów naziemnych oaz spełnia funkcje kartograficzne i nawigacyjne (rodzaje pracy: Synthetic Aperture Radar, Real Beam Map, Doppler Beam Sharpening, Air-to-Ground Ranging). Niektóre z elementów planowanych do wprowadzenia na zmodernizowanych myśliwcach MiG-29 są również proponowane jako doposażenie pozostających w służbie samolotów myśliwsko-bombowych bombowych Su-22M4 (bojowych) i Su-22UM3K (szkolno- bojowych), np. radiostacja korespondencyjna RS 6106-7 z pulpitem 6163A-6. Jest to możliwe, ponieważ WZL-2 wspólnie z ITWL i WZL-4 opracowały program przedłużenia resursu tych ostatnich maszyn powyżej 30 lat, co oznacza możliwość ich eksploatacji także i po 2015 roku.

Pełna wersja artykułu w magazynie Lotnictwo 7/2012