Zatopienie lotniskowca HMS Avenger

 

 

 

28 listopada 1939 roku na zlecenie armatora Moore-McCormack Lines1 w stoczni Sun Shipbuilding & Dry Dock Corporation w Chester w stanie Pensylwania rozpoczęto pod numerem stoczniowym 86 (wg Maritime Commission był to kadłub nr 59) budowę liniowca towarowo- -pasażerskiego typu C-3. Niecały rok później, dokładnie 27 listopada 1940, w chwili uroczystego wodowania otrzymał on nazwę m/s Rio Hudson (9700 BRT). Po zakończeniu uroczystości kadłub został odholowany do nabrzeża wyposażeniowego stoczni, gdzie kontynuowano prace. Mniej więcej w tym samym czasie z brytyjskiej Admiralicji zostało skierowane zapytanie do US Navy odnośnie zakupu i przebudowy na lotniskowce pomocnicze (potem zw. eskortowymi) odpowiednich statków handlowych. Kilka miesięcy później, 11 marca 1941 roku, ustawa Lend-Lease Act (o pożyczce i dzierżawie) została przyjęta przez amerykański Senat. Pięć jednostek wyselekcjonowanych do przebudowy zostało zakupionych 31 lipca przez rząd USA i wypożyczonych Wielkiej Brytanii. Był wśród nich m/s Rio Hudson odkupiony od armatora i przeholowany do Mariners Harbor w Nowym Jorku, gdzie w tamtejszej stoczni Staten Island Shipyard of Bethlehem Steel Corporation rozpoczęto 1 sierpnia 1941 roku jego przebudowę jednocześnie nadając mu oznaczenie BAVG 2 (British Auxiliary Aircraft Carrier No 2). Przebudowa statku obejmowała usunięcie nadbudówek i zainstalowanie na pilersach lekkiego drewnianego pokładu lotniczego, który początkowo obejmował 70% długości jednostki. Niewielki zamknięty hangar został ulokowany w części rufowej i był obsługiwany przez pojedynczy podnośnik. Z powodu braku nadbudówki wyspowej małe zamknięte stanowisko dowodzenia umieszczono poniżej dziobowego krańca pokładu lotniczego, a dla polepszenia pola obserwacji, jego skrzydła zostały wysunięte na obie burty. Pierwsi marynarze Royal Navy przybyli na BAVG 2 w grudniu 1941 roku, a przebudowa została zakończona 1 marca 1942. Następnego dnia HMS Avenger3 (znak taktyczny D 14) został wcielony do służby pod dowództwem kmdra por. Anthony’ego Paula Colthursta z Royal Navy i od 15 marca rozpoczął próby morskie. Bardzo szybko w czasie pierwszych rejsów dostrzeżono różnorodne usterki, z których wiele dotyczyło napędu głównego – dwóch silników wysokoprężnych wyprodukowanych przez Sun S.B. & D.D. na licencji brytyjskiej firmy Doxford pracujących poprzez zbiorczą przekładnię redukcyjną na pojedynczą śrubę napędową. Dla ich usunięcia 18 kwietnia okręt został skierowany do Brooklyn Navy Yard w Nowym Jorku, gdzie równocześnie zainstalowano brytyjskie urządzenia łączności. Naprawy, instalacja i ich dostrajanie zajęły dwa tygodnie i 30 kwietnia Avenger opuścił Nowy Jork razem z konwojem zbiornikowców AT-15. Pomimo prac związanych z ulepszeniem systemu napędowego, do końca służby okrętu sprawiał on nieustanne problemy dla obsługi (zawodziły sprzęgła elektromagnetyczne).