Zestaw radiolokacyjny Grifon

Miroslav Gyűrösi

Zestaw radiolokacyjny Grifon

Zasadniczym przeznaczeniem Grifona jest wykrywanie i śledzenie celów powietrznych wszystkich klas i w całym zakresie ich wysokości lotu oraz określanie koordynat (azymut i odległość). Efektywne wykrywanie i śledzenie celów jest możliwe także przy zastosowaniu przez przeciwnika wszystkich rodzajów zakłóceń radioelektronicznych. Główną ideą przyświecającą konstruktorom Grifona i określającą jego architekturę było wykorzystanie istniejących rozwiązań, ich modernizacja w oparciu o współczesne osiągnięcia techniczne oraz technologiczne i ich odpowiednia synteza. Na tej drodze planuje się zwiększyć możliwości bojowe i poprawić własności eksploatacyjne tak, by de facto powstał zestaw o nowych właściwościach. W skład zestawu Grifon wchodzą:

• jednostka antenowa z blokiem aparaturowym zmodernizowanej stacji radiolokacyjnej pasma metrowego TRS-2D (Tetraedr Radar System 2-Dimensional);
• jednostka antenowa z blokiem aparaturowym zmodernizowanej stacji radiolokacyjnej TRS-2DL (Tetraedr Radar System 2-Dimensional Low);
• stanowisko dowodzenia. System przeciwlotniczy Flaads

Stanowisko dowodzenia Grifona jest w pełni zunifikowane z kabinami dowodzenia zmodernizowanych stacji radiolokacyjnych TRS-2D i TRS-2DL, i jednocześnie steruje pracą dwóch jednostek antenowych. W kabinie zainstalowane zostały dwa zautomatyzowane stanowiska robocze: ARM-1 – operatora i ARM-2 – dowódcy zestawu. Informacje ze stacji TRS-2D i TRS-2DL można zobrazować na monitorach różnych stanowisk operatorskich, a także – w postaci ujednoliconej – na monitorze pojedynczego stanowiska. Standardowo jednostki antenowe zestawu Grifon umieszcza się na stanowiskach bojowych w odległości do 200 m od stanowiska dowodzenia. W obu typach stacji radiolokacyjnych wykorzystanych w zestawie zastosowano szereg rozwiązań technicznych i programowych, które zapewniają odporność na aktywne zakłócenia szumowe, odzewowe zakłócenia impulsowe, niesynchroniczne i chaotyczne zakłócenia impulsowe. Wysoką odporność na zakłócenia uzyskuje się także na drodze automatycznego śledzenia zakłóceń i automatycznego, adaptywnego przestrajania częstotliwości roboczej stacji, a także dzięki szerokiemu dynamicznemu zakresowi systemu obróbki sygnałów (odbiornik i blok cyfrowej obróbki sygnałów) i czterokanałowemu autokompensatorowi aktywnych zakłóceń szumowych. Kolejny element kompleksowego zwiększenia stopnia odporności zestawu na przeciwdziałanie przeciwnika jest związany z minimalizacją zagrożenia trafieniem przez pocisk przeciwradiolokacyjny. W tym przypadku wykorzystano złożone szerokopasmowe sygnały wzbudzające o niewielkiej mocy w impulsie, co utrudnia uchwycenie stacji przez głowicę samonaprowadzania pocisku oraz wyłączanie promieniowania stacji w określonym sektorze, cykliczne tryby promieniowania i wobulowanie aktywowania zespołu nadajnika.

Pełna wersja artykułu w magazynie NTW 2/2010