RPD wzór 1944 (ros. РПД, Ручной Пулемет Дегтярева) to radziecki ręczny karabin maszynowy konstrukcji Wasilija Diegtiariowa. Prace nad tym modelem rozpoczęły się już w 1942 r. i miał on zastąpić wysłużony model DP z charakterystycznym talerzowym magazynkiem o pojemności 49 nabojów (w praktyce 47).
Stany Zjednoczone Ameryki, neutralne w początkowym okresie II wojny światowej, posiadały w 1939 r. mniej czołgów niż Polska. Do tego amerykańskie czołgi były przeważnie uzbrojone tylko w karabiny maszynowe. Niemiecki Blitzkrieg był jednak obserwowany w USA uważnie...
Ręczny granat dymny to pożyteczny środek walki, który umiejętnie zastosowany w boju na bliskie odległości pomaga niweczyć efektywność działań przeciwnika. Na kanwie krwawej wojny z Finlandią nabrał przekonania o tym aparat dowodzenia sił zbrojnych ZSRR, dlatego zadbał...
Dzisiejszy eksponat Lubuskiego Muzeum Wojskowego to jeden z najbardziej znanych i zarazem najciekawszych w Polsce egzemplarzy czołgów T-34. Swoją rozpoznawalność zawdzięcza przede wszystkim kilku dekadom spędzonym jako pomnik na Westerplatte.
Użycie klasycznych dział, ze względu na ich znaczną masę, wszędzie tam, gdzie występuje trudny teren i brak sieci drożnej powoduje określone problemy z ich transportem. Jednak rozwój lotnictwa, a nim wojsk powietrznodesantowych spowodował,że na poważnie zajęto się nowymi konstrukcjami broni ciężkiej...
We wrześniu 1939 r. mieliśmy ich ponad 300. To najprawdopodobniej właśnie one odpowiadały za największą liczbę zestrzelonych maszyn Luftwaffe. Armaty przeciwlotnicze kal. 40 mm, bo o nich mowa, opracowane zostały w szwedzkich zakładach zbrojeniowych Bofors Aktiebolaget.
W okresie dwudziestolecia międzywojennego powstało wiele konstrukcji pojazdów samochodowych, które stworzono jako wyposażenie odrodzonego Wojska Polskiego. Dążenie do rozwijania własnej myśli technicznej...
„Pociąg pancerny”! Na dźwięk tych słów w wyobraźni naszej stają olbrzymie wozy, zakute w stal, z najeżonymi paszczami groźnych armat czy karabinów maszynowych na straży. Sunie w dal, przed siebie, po lśniących szynach, niewzruszony i obojętny na pociski, odbijające się od jego potężnej...
Oprócz dział artylerii polowej i przeciwpancernej, opisanych w dwóch poprzednich numerach „Poligonu”, w ZSRR po zakończeniu wojny produkowano także holowane armaty przeciwlotnicze. Doświadczenia Armii Czerwonej wyniesione z II wojny światowej...
Pierwsze samochody pancerne skonstruowano jeszcze pod koniec XIX w. w oparciu o pojazdy napędzane silnikami parowymi. Konstrukcje te nie były jednak udane, głównie ze względu na dużą masę. Jednak już na początku następnego wieku w kilku krajach powstały obiecujące konstrukcje bazujące na samochodach z silnikami spalinowymi.
Stocznia J. Samuel White – w ślad za poprzednimi ofertami ścigaczy okrętów podwodnych (omówionymi w poprzednim odcinku) – przysłała ofertę nr B.B. 228/38 na szybki kuter torpedowy, napędzany trzema włoskimi silnikami Isotta-Fraschini. Zanim jednak doszło do jej sformułowania...
Gdy wojska III Rzeszy uderzyły na Polskę, brytyjska marynarka wojenna miała 17 okrętów podwodnych wprowadzonych do służby w drugiej połowie lat 30. Końca wojny „dożyły” tylko trzy. Był wśród nich Rorqual, jedyny szczęściarz w grupie pięciu jednostek typu Grampus.
Wiosną 1864 roku konfederackie siły zbrojne podjęły śmiałą próbę wyparcia unionistów z szeregu, zdobytych przez nich dwa lata wcześniej, przyczółków na wybrzeżu Karoliny Północnej. Kluczową rolę w tych zmaganiach odegrał pancerny taranowiec CSS Albemarle.
Decyzja o wycofaniu ORP „Burza” z działalności bojowej, jeszcze w trakcie trwania drugiej wojny światowej, nie była zapewne łatwa dla Kierownictwa Marynarki Wojennej, gdyż traciło ono w ten sposób jeden z nielicznych okrętów, które stanowiły własność rządu polskiego i brały czynny udział w walce z Niemcami.
Już w połowie lat trzydziestych czołg T-26 nie spełniał wszystkich wymagań armii jako pojazd bezpośredniego wsparcia piechoty. Jedynie uzbrojenie w postaci armaty 45 mm można było uznać za skuteczne. Z kolei pancerz o maksymalnej grubości 15 mm chronił jedynie przed zwykłymi pociskami karabinowymi.
Prace nad wprowadzeniem pojazdu tej kategorii do służby trwały już od 1927 roku. Brytyjczycy wyszli z dość pragmatycznego założenia. Dotychczas zadania rozpoznawcze powierzano załogom samochodów pancernych lub lekkich czołgów, zwiad wykonywano w strefie walk, co wiązało się z możliwością utraty załogi i sprzętu...
Czterosilnikowa łódź latająca Coronado miała być następcą słynnej Cataliny opracowanej w samej wytwórni. Z powodu zbliżonego zasięgu do dwusilnikowego odpowiednika, produkcja PB2Y ograniczyła się jednak do 217 egzemplarzy. Niemniej i Coronado wziął udział w II wojnie światowej.
Niszczyciele min to klasa okrętów, która pojawiła się w drugiej połowie ubiegłego wieku. Pierwsze jednostki tej klasy weszły do służby niemal u szczytu zimnej wojny. Największy wkład w ich powstanie i rozwój wniosły państwa europejskie, dlatego też można byłoby śmiało stwierdzić, że jest to „europejska” klasa okrętów.
Krążownik I rangi „Askold” wyróżniał się w rosyjskiej carskiej flocie oryginalną niepowtarzalną architekturą (z uwagi na pięć cienkich wysokich kominów, wśród marynarzy krążownik zyskał przydomek „Papierośnica”). Był to okręt najbardziej wykorzystywany w czynnej służbie w rosyjskiej Marynarce Wojennej...
Przed 1 września 1939 roku w Związku Sowieckim istniały tylko cztery brygady czołgów ciężkich: 21., 10., 14. i 20. W rzeczywistości tylko 14. Brygada była wyposażona w prawdziwe czołgi ciężkie typu T-35. Wyposażenie pozostałych stanowiły czołgi średnie T-28. Taką sytuację wymusiła niewielka skala produkcji czołgów T-35...
