Zbierając materiały o siłach zbrojnych Republiki Chin (Tajwanu) można łatwo zauważyć, że informacje o okrętach podwodnych podnoszących biało-niebiesko-czerwoną banderę są bardzo skąpe. Wątpliwości nie budzi w zasadzie tylko to, że na liście floty dalej znajdują się dwie jednostki amerykańskiej budowy wojennej (Tench i Balao) oraz dwie holenderskiego typu Zwaardvis.
W stoczniach francuskich i greckich powstają wielozadaniowe fregaty rakietowe należące nie tylko do nowego typu, ale i klasy. Jednostki znane obecnie powszechnie jako FDI, a budowane w ramach programu FTI, będą w istocie fregatami lekkimi, o wyporności bojowej niespełna 5000 ts, przy czym bardziej awangardową, tj. lepiej uzbrojoną i...
Obecne kierunki rozwoju autonomicznych bezzałogowych pojazdów podwodnych oraz same ich możliwości pokazują, że w przyszłości systemy takie mogą wykonywać znaczny zakres zadań dziś stawianych klasycznemu uzbrojeniu morskiemu i ludziom, tym samym uproszczą i zrewolucjonizują efektywność wykorzystania posiadanych sił.
Na początku XX wieku dynamicznie rozwijająca się Cesarska Marynarka Wojenna, dodatkowo podbudowana sukcesami w wojnie z Chinami, a następnie z Rosją w latach 1904–1905, domagała się od rządu funduszy na budowę coraz nowocześniejszych i silniejszych okrętów liniowych.
W literaturze marynistycznej miniaturowe okręty podwodne opisywane są przede wszystkim jako specjalne środki szturmowe. Ich postrzeganie zdeterminowane jest np. przez japoński atak na Pearl Harbour. Do owej listy kanonicznych akcji dodać można brytyjskie wysiłki ukierunkowane na eliminację ukrywającego się w norweskich fiordach...
Podczas II wojny światowej włoska marynarka wojenna straciła na Morzu Śródziemnym 88 okrętów podwodnych. Spośród nich 15 poszło na dno za sprawą torped wystrzelonych przez brytyjskich podwodniaków. Tymczasem jedyny odwrotny przypadek, gdy ofiarą była jednostka Royal Navy, wydarzył się w nocy 15 października 1940 r.
Siły Zbrojne RP teoretycznie znajdują się w fazie dynamicznego rozwoju ilościowego i jakościowego, co ma zdaniem obecnego (zapewne do grudnia br.) kierownictwa resortu obrony sprawić, że Polska będzie już wkrótce dysponować potencjałem bojowym zdolnym nie tylko do odstraszenia potencjalnego agresora, którym oczywiście jest Rosja...
Po zakończeniu I wojny w Zatoce Perskiej 3 marca 1991 r., przy wszechobecnym entuzjazmie w otumanionych złudną wizją pokoju światowego krajach szeroko pojętego Zachodu, po raz kolejny uznano, że pancerniki stały się zbędne. W konsekwencji Amerykański Korpus Piechoty Morskiej (USMC) został pozbawiony skutecznego wsparcia...
W latach 1807–1813 Bałtyk był teatrem „małej wojny morskiej”, toczonej przez regularną duńską marynarkę i korsarzy przeciw Royal Navy oraz brytyjskiej żegludze handlowej. Zmagania owe pozostają w cieniu wielkich batalii tamtej epoki.
Po I wojnie światowej kanadyjskie siły zbrojne, w tym i marynarka wojenna, były nieustanie poddawane redukcjom. Cięcia funduszy przekazywanych na Royal Canadian Navy (RCN) spowodowały redukcję całego personelu morskich sił zbrojnych i ostateczne ograniczenie liczby posiadanych okrętów do ledwie dwóch niszczycieli oraz czterech trawlerów.
Od drugiej połowy lat 60. XX w. projekty japońskich okrętów eskortowych weszły w fazę powszechniejszego zastosowania uzbrojenia rakietowego oraz bardziej zaawansowanych technicznie systemów elektronicznych. W dalszym ciągu można jednak wyraźnie podzielić je na niszczyciele (niszczyciele rakietowe) oraz fregaty...
W poprzednim numerze naszego magazynu zaprezentowaliśmy pierwszą część artykułu o jedynych hiszpańskich drednotach. W tym numerze dokończymy ich opis techniczny, przedstawimy przeprowadzone w trakcie służby modernizacje oraz krótkie dzieje ich służby.
Poszukiwanie i zwalczanie zanurzonych okrętów podwodnych to teoretycznie jedno z ważniejszych zadań stawianych własnej marynarce wojennej. Po II wojnie światowej Bałtyk mógł być akwenem działań wielu jednostek tej klasy z flot traktowanych w ówczesnej Polsce jako wrogie.
Siły Powietrzne Pacyfiku (Pacific Air Forces, PACAF) to jedno z dziewięciu głównych dowództw Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Są jednym z kluczowych elementów systemu obrony Stanów Zjednoczonych oraz ich sojuszników i partnerów w regionie Pacyfiku, Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej.
Mimo wprowadzania coraz nowszych okrętów, na skutek nadmiernego rozprężenia po rozpadzie ZSRR liczebność stanu osobowego sił morskich Holandii (Niderlandów) po roku 2000 regularnie spadała. Sytuacja ulegnie jednak poprawie, i to znacznej, a ma to bezpośredni związek z napiętą obecnie sytuacją międzynarodową.
Marynarka Wojenna Szwecji była jedynym rodzajem sił zbrojnych tego kraju, który wziął udział w działaniach bojowych w czasie drugiej wojny światowej. W 1940 roku flota szwedzka przeprowadziła operacje minowania swoich wód terytorialnych, a w 1942 epizodycznie prowadziła działania przeciwko WMF ZSRR. W rezultacie jej straty wyniosły...
Jednym z najbardziej istotnych aspektów ambitnego programu modernizacji włoskiej Marina Militare jest wprowadzenie do służby siedmiu dużych, wielozadaniowych okrętów patrolowych klasy OPV (Offshore Patrol Vessel) typu Paolo Thaon di Revel. Budowane są w trzech niewiele różniących się od siebie seriach, zwanych Light, Light Plus i Full...
Po latach spekulacji zagranicznych analityków i wielokrotnych fragmentarycznych informacjach w północnokoreańskich mediach, w dniu 6 września br. odbyła się oficjalna ceremonia wodowania w stoczni Sinpo nowego okrętu podwodnego-nosiciela rakiet balistycznych. Otrzymał on numer burtowy 841 i nazwę Kim Kun Ok...
9 września 1943 roku, niewiele godzin po ogłoszeniu zawieszenia broni między Włochami i aliantami, zdecydowana większość okrętów i statków byłego już sojusznika znalazła się w rękach Niemców. Nie musieli o nie walczyć, wystarczyło umiejętne wykorzystanie kontroli nad kluczowymi elementami obrony baz.
Od czasu wycofania z linii dwóch ostatnich pancerników obrony wybrzeża typu Sverige (22 marca 1957 r.) rdzeniem sił uderzeniowych Svenska Marinen stały się okręty podwodne.
