W poprzednim numerze „MSiO” przedstawiliśmy historię projektowania i podejmowanych prób budowy lotniskowców dla Marine Nationale. Poniżej zamieścimy opis techniczny jednostek typu Joffre, których budowę przerwały wybuch II wojny światowej oraz klęska armii francuskiej w maju i czerwcu 1940 r.
Uniwersalne okręty desantowe typu America powstały na bazie wniosków wyciągniętych z eksploatacji uniwersalnych okrętów desantowych-doków typu Wasp oraz starszych, wycofanych już ze służby typu Tarawa. Inny jednak jest koncept ich wykorzystania. Kosztem możliwości prowadzenia desantu drogą morską zwiększono bowiem zdolności...
W poprzednim numerze opisaliśmy małe okręty przeciwpodwodne – ostatni pod względem wielkości typoszereg okrętów w łańcuchu sił mających wytropić i zniszczyć podwodniaków na wodach przybrzeżnych. Z kolei dozorowiec był nazwą przyjętą w radzieckiej flocie dla jednostek średniej wielkości, zdolnych do eskortowania innych okrętów i statków na...
W szkoleniu przyszłych oficerów naszej marynarki wojennej szczególne miejsce zajmuje praktyka na pokładzie żaglowca szkolnego ORP Iskra. W ponad stuletniej historii polskiej floty nazwę taką otrzymały dwie jednostki; druga w dalszym ciągu pływa pod biało-czerwoną banderą.
Marynarka Wojenna Królestwa Danii (Søværnet) eksploatowała okręty podwodne przez 95 lat. W tym czasie Dannebrog, czyli szkarłatną banderę z białym krzyżem posiadającą formę jaskółczego ogona, podnosiły 34 jednostki należące do 11 typów. Na początku XX w. Dania zdecydowała się na wprowadzenie do służby okrętów podwodnych, poszukując...
Marynarka Wojenna Republiki Federalnej Niemiec (Deutsche Marine) jest jednym z trzech rodzajów niemieckich sił zbrojnych. Jej rola i znaczenie wykraczają daleko poza Morze Bałtyckie i Morze Północne, których wybrzeża stanowią północną granicę państwa niemieckiego.
28 listopada 1918 roku Józef Piłsudski podpisał dekret nr 155, dotyczący powołania do życia Polskiej Marynarki Wojennej. W obrębie nowych granic Rzeczpospolitej znalazł się pas wybrzeża o długości 140 km, dający realny dostęp do morza. Warunkiem niezbędnym do jego utrzymania i wykorzystywania było istnienie marynarki wojennej oraz floty handlowej.
Narzędzie, stworzone ludzką ręką, potężne, a jednocześnie skryte i niepozorne. Cud techniki, do budowy którego zaprzęga się najnowsze dostępne rozwiązania technologiczne. Konstrukcja, o której pisano niegdyś w powieściach fantastycznych, a której realne wcielenie do służby przerosło nawet wyobrażenia dawnych pisarzy.
Pierwszy okręt lotniczy – Wakamiya, flotę japońską zasilił w listopadzie 1913 roku. Był to przebudowany brytyjski statek handlowy Lethington (4421 BRT) zdobyty przez torpedowiec No 72 w rejonie Okinoshimy w 1905 roku. Przejęto go zgodnie z prawem wojennym podczas wojny rosyjsko-japońskiej, ponieważ był zafrachtowany przez rosyjskiego armatora.
W poprzedniej części artykułu przedstawiliśmy genezę i ciekawą, choć niezbyt barwną i relatywnie krótką służbę okrętu. Tym razem skoncentrujemy się na ogólnym opisie technicznym tego ostatniego – jak dotąd – pancernika Royal Navy.
Budowa tego okrętu do dziś pozostaje jednym z najbardziej tajnych programów w historii sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych i w tym kontekście nie dziwi fakt, że zarówno Departament Obrony, jak i US Naval Intelligence nie wyraziły zgody na zachowanie jednostki w roli muzealnej.
Z 21 zbudowanych okrętów 6 zatonęło po kolizji, staranowaniu lub z innych, czasem nieznanych powodów. Z pozostałych 15 aż 10 zaliczyło co najmniej raz niekontrolowane zatonięcie z udanym wypłynięciem na powierzchnię, zderzenie na morzu, pożar lub ciężkie uszkodzenie.
Dość często można spotkać się z opinią, że spośród wielu zagadnień związanych z historią budownictwa okrętowego do najciekawszych należą tematy dotyczące okrętów, które zamierzano zbudować, a jednak z najrozmaitszych powodów nigdy nie powstały. Niniejszy artykuł próbuje przybliżyć sylwetkę jednego z takich właśnie typów...
Wojna secesyjna na morzu bywa często kojarzona z nowinkami technicznymi: okrętami pancernymi i podwodnymi, minami, gwintowaną artylerią. W czasie jej trwania zdarzały się jednak również starcia rodem z minionych epok, gdy okręty zdobywano abordażem, po krwawej walce wręcz. Takim epizodem było zdobycie kanonierki USS Underwriter.
Lotniskowce w działaniach zbrojnych toczonych podczas II wojny światowej na Pacyfiku okazały się rodzajem uzbrojenia, który przechylił szalę zwycięstwa Amerykanów nad Japonią na wiele miesięcy przed użyciem bomb atomowych. Od 1945 r. do dziś zespoły bojowe tworzone wokół okrętów tej klasy są swoistą projekcją siły...
18 listopada 1942 r. do polskiej floty wojennej w Wielkiej Brytanii wszedł zbudowany dla Royal Navy HMS Myrmidon. Ten jeden z największych i najnowocześniejszych niszczycieli II wojny światowej w czasie niespełna rocznej służby pod biało-czerwoną banderą otrzymał nazwę ORP Orkan.
Radziecka marynarka wojenna od końca lat 50. XX w. miała coraz większe aspiracje do bycia rodzajem sił zbrojnych o znaczeniu strategicznym, a co za tym idzie – o oceanicznym zasięgu. I rzeczywiście, za sprawą nosicieli broni atomowej, głównie okrętów podwodnych, status taki częściowo osiągnęła, jednak większość jej floty...
Tendencje wzrostowe współczesnych jednostek nie uszły uwadze także w krajach, które nie przywiązują wystarczającej uwagi do rozwoju własnych sił morskich. Jednym z nich jest Izrael, dla którego morski rodzaj sił zbrojnych jest raczej dodatkiem niż równorzędnym partnerem wojsk lądowych czy sił powietrznych.
Zgodnie z podpisanymi zobowiązaniami, 1 grudnia br. Konsorcjum PGZ-Miecznik poinformowało o przekazaniu do Agencji Uzbrojenia kilku tysięcy stron dokumentacji składającej się na projekt wstępny pod przyszłą budowę trzech fregat rakietowych dla polskiej Marynarki Wojennej.
23 marca 1939 roku w Marynarce Wojennej została ogłoszona częściowa mobilizacja. Dla marynarzy jej najbardziej odczuwalnymi konsekwencjami było przede wszystkim wstrzymanie wszelkich urlopów i zwiększenie zakresu prac na okrętach. Uzupełniano amunicję i zapasy, a członkowie załóg mieli zabrać na pokład swoje rzeczy osobiste...
