Pomimo niezaprzeczalnego faktu, że czołgi podstawowe rodziny M1 Abrams są jednymi z najbardziej znanych na świecie konstrukcji reprezentujących III generację, stosunkowo mniej znana jest historia ich opracowania, w tym zastosowanego opancerzenia i innych środków zwiększających przeżywalność wozu i załogi.
Podczas prowadzenia działań bojowych bardzo istotne jest posiadanie wiarygodnych informacji o swoim przeciwniku. Ważną rolę w ich pozyskiwaniu odgrywają między innymi pododdziały rozpoznawcze dysponujące pojazdami opancerzonymi z wyposażeniem obserwacyjnym i łącznościowym.
Stany Zjednoczone Ameryki, neutralne w początkowym okresie II wojny światowej, posiadały w 1939 r. mniej czołgów niż Polska. Do tego amerykańskie czołgi były przeważnie uzbrojone tylko w karabiny maszynowe. Niemiecki Blitzkrieg był jednak obserwowany w USA uważnie...
Dzisiejszy eksponat Lubuskiego Muzeum Wojskowego to jeden z najbardziej znanych i zarazem najciekawszych w Polsce egzemplarzy czołgów T-34. Swoją rozpoznawalność zawdzięcza przede wszystkim kilku dekadom spędzonym jako pomnik na Westerplatte.
W okresie dwudziestolecia międzywojennego powstało wiele konstrukcji pojazdów samochodowych, które stworzono jako wyposażenie odrodzonego Wojska Polskiego. Dążenie do rozwijania własnej myśli technicznej...
Pierwsze samochody pancerne skonstruowano jeszcze pod koniec XIX w. w oparciu o pojazdy napędzane silnikami parowymi. Konstrukcje te nie były jednak udane, głównie ze względu na dużą masę. Jednak już na początku następnego wieku w kilku krajach powstały obiecujące konstrukcje bazujące na samochodach z silnikami spalinowymi.
Prace nad perspektywicznymi konstrukcjami czołgów, następcami M1 Abrams, rozpoczęto w Stanach Zjednoczonych już w latach 80. Działo się tak na bazie niepokojących doniesień wywiadowczych związanych z nowymi czołgami opracowywanymi w ZSRR. Obecnie wiadomo, że...
Już w połowie lat trzydziestych czołg T-26 nie spełniał wszystkich wymagań armii jako pojazd bezpośredniego wsparcia piechoty. Jedynie uzbrojenie w postaci armaty 45 mm można było uznać za skuteczne. Z kolei pancerz o maksymalnej grubości 15 mm chronił jedynie przed zwykłymi pociskami karabinowymi.
Prace nad wprowadzeniem pojazdu tej kategorii do służby trwały już od 1927 roku. Brytyjczycy wyszli z dość pragmatycznego założenia. Dotychczas zadania rozpoznawcze powierzano załogom samochodów pancernych lub lekkich czołgów, zwiad wykonywano w strefie walk, co wiązało się z możliwością utraty załogi i sprzętu...
20 sierpnia na podstawie rozkazu nr 8 rozpoczęto organizację armijnego 5. pułku czołgów ciężkich, który miał zostać wyposażony w czołgi IS-2. 5 września do Chełmu Lubelskiego przybyła grupa oficerów radzieckich, która miała za zadanie zorganizowanie jednostki – 5. pułku czołgów ciężkich.
31 lipca 1944 roku dowódca kanadyjskiej 1. Armii gen. por. H.G. Crerar wystosował do dowództwa 21. Grupy Armii prośbę o wyrażenie zgody na zmodyfikowanie 70 samobieżnych haubic 105 mm HMC M7 zwanych przez Brytyjczyków Priest. Zamierzano zdemontować haubice, aby w ten sposób uzyskać przestrzeń dla 12 żołnierzy.
19 maja 1944 roku jednostki niemieckie wycofały się na pozycję „Hitlera”. W rejonie rozciągającym się od południowego podnóża Monte Caria do doliny rzeki Liri utworzony został najlepiej umocniony odcinek nowej obrony. W obronie szczególne zadanie spełniał „Rygiel Sengera” (gen. Senger był dowódcą XIV Korpusu Pancernego).
Podczas tegorocznego salonu Eurosatory miała miejsce premiera oferowanego przez Leonardo wozu wsparcia ogniowego Centauro. Włoski producent pokazał nową generację dobrze znanego systemu, wpisanego w zadania obrony Półwyspu Apenińskiego, ale i mającego swoją wartość dla coraz szerszego kręgu sił zbrojnych świata.
Przed 1 września 1939 roku w Związku Sowieckim istniały tylko cztery brygady czołgów ciężkich: 21., 10., 14. i 20. W rzeczywistości tylko 14. Brygada była wyposażona w prawdziwe czołgi ciężkie typu T-35. Wyposażenie pozostałych stanowiły czołgi średnie T-28. Taką sytuację wymusiła niewielka skala produkcji czołgów T-35...
Od pierwszych miesięcy II wojny światowej standardowym typem dział w jednostkach niemieckiej artylerii polowej były holowane lekkie haubice kalibru 105 mm, noszące oficjalne oznaczenie 10,5 cm leichte Feldhaubitze 18. Razem z późniejszymi wersjami rozwojowymi – 10,5 cm leichte Feldhaubitze 18M oraz 10,5 cm leichte Feldhaubitze 18/40...
Operacja „Banner”, brytyjska interwencja wojskowa w Irlandii Północnej, trwała od sierpnia 1969 r. do lipca 2007 r. i cechowała się dość zróżnicowanym charakterem prowadzonych operacji – od działań patrolowo-interwencyjnych wspierających lokalne siły policyjne w zapewnianiu porządku publicznego...
W czasie II wojny światowej zdecydowana większość radzieckich jednostek pancernych pozostawała niemal całkowicie anonimowa. Czołgi z naniesionymi jedynie numerami taktycznymi (a i to nie zawsze) stanowiły zielono-oliwkową masę, które przetaczała się przez pola bitew.
W czerwcu bieżącego roku w rosyjskim Internecie pojawiło się pierwsze zdjęcie nowego prototypu opancerzonego pojazdu patrolowego znanego obecnie jako K4386 Tajfun-WDW. Wówczas ten prototypowy pojazd stanowił dla obserwatorów dość tajemniczą niespodziankę.
Francuskie doświadczenia w konstruowaniu oraz eksploatacji transporterów kołowych i samochodów opancerzonych są bardzo bogate. W przeszłości firmy z Francji opracowały między innymi konstrukcje takie jak: AML, ERC, VCR, VCR TT2, VAB, VXB 170, czy VBL.
W 1940 roku zakłady LKZ zbudowały (nie licząc prototypu) 243 czołgi KW-1 i KW-2. Już w porównaniu z rokiem poprzednim, kiedy to zbudowano 131 czołgów średnich T-28 o zupełnie innym poziomie technologicznym, był to poważny krok naprzód. Plan na rok 1941 przewidywał budowę 1000 czołgów KW...
