Lotnictwo Hiszpańskiej Marynarki Wojennej ma długą i bogatą historię. Pięć lat temu obchodziło setną rocznicę utworzenia, a za dwa lata obchodzić będzie 70. rocznicę reaktywacji. Choć pozostaje w cieniu Wojsk Lotniczych (Sił Powietrznych) i Lotnictwa Wojsk Lądowych, to odgrywa istotną rolę w strukturze hiszpańskich sił zbrojnych.
Zagadnienie wykorzystania sprzętu artylerii lekkiej Wojska Polskiego do walki z nieprzyjacielską bronią pancerną stanowiło złożony problem, w ramach którego wyróżnić można kilka płaszczyzn. W pierwszej kolejności wymienić należy obowiązujące regulaminy o charakterze ogólnym i wydawane już nieco później rozmaite instrukcje szczegółowe.
W okresie II wojny światowej niemieckie jednostki pancerne często sięgały po sprzęt zdobyty na przeciwnikach. Działo się tak po walkach w Polsce jesienią 1939 roku, a następnie wiosną 1940 roku po błyskawicznej kampanii w Europie Zachodniej. Nie inaczej było na froncie wschodnim. Latem i jesienią 1941 roku w niemieckie ręce trafiło wiele...
7 września 1945 roku na berlińskiej Defiladzie Zwycięstwa Armia Czerwona zaprezentowała swój najnowszy czołg IS-3. Nie był on co prawda zbyt udaną konstrukcją, ale miał bardzo groźny wygląd. Niemniej wywołał u byłych sojuszników szok i zmusił ich do intensyfikacji prac nad własnymi konstrukcjami mogącymi z nim rywalizować.
Pierwszą jednostką brytyjskiego lotnictwa pokładowego (Fleet Air Arm, FAA), w której znalazł się bezpośredni następca Swordfisha, był szkoleniowy 767. Squadron. Sformowany pół roku później 826. Squadron został pierwszą bojową z nowymi dwupłatami na stanie, które trafiły jeszcze do trzynastu kolejnych.
W połowie stycznia 1942 roku nadal znajdująca w składzie Corpo d’Armata di Manovra (CAM) 132. Dywizja Pancerna „Ariete” operowała na południe od el-Agheila. Ponadto w skład korpusu wchodziła 101. DZmot „Trieste” (gen. Azzi). Włoski korpus wojsk manewrowych znalazł się za linią własnej piechoty, gotowy przejść do kontrataku w newralgicznych punktach obrony.
Obecnie prowadzona przez siły zbrojne Federacji Rosyjskiej tzw. specjalna operacja wojskowa na Ukrainie już na samym początku utknęła pod Charkowem, który w założeniu miał być wzięty praktycznie z marszu. Co ciekawe, podobnie stało się z prowadzoną w tym samym rejonie w 1942 roku wielką operacją zaczepną...
Okres od połowy marca do połowy kwietnia w wojnie rosyjsko-ukraińskiej przyniósł podstawową zmianę w koncepcji prowadzenia operacji wojskowej przez Kreml. Przełknięto gorycz porażki pod Kijowem i zdecydowano się skupić posiadany potencjał we wschodniej Ukrainie, na kierunku donbaskim.
Agresja rosyjska na Ukrainę z zakładanego „blitzkriegu” przerodziła się w brudną wojnę, maksymalizującą zakres niszczonej infrastruktury mieszkaniowej i powodującą śmierć cywilów. Istnieje obawa, że taki stan rzeczy może utrzymać się przez wiele miesięcy. Jest także ciekawy wyróżnik tej wojny. Obserwatorzy nie nadążają bowiem...
Pierwszy zestaw bezzałogowych statków powietrznych (BSP) na potrzeby Wojska Polskiego pozyskano w 2005 roku. Od tego czasu znaczenie tego rodzaju systemów istotnie wzrosło, ale ich kompleksowe wdrożenie zaplanowano dopiero w Planie Modernizacji Technicznej na lata 2013–2022.
W pewnym momencie rozwoju nowoczesnych technologii to nie myśliwce, nie bombowce, ani żadne inne rodzaje lotnictwa wojskowego wymagały ciągłego ulepszania i inwestowania w kosztowne specjalistyczne wyposażenie. Szeroko rozumiane sprawy rozpoznania stały się newralgiczną częścią sił powietrznych każdego państwa...
Wielka Brytania konsekwentnie realizuje ambitne programy okrętowe, polegające na kompleksowej wymianie pokoleniowej jednostek morskich praktycznie wszystkich zasadniczych klas. Nie inaczej ma się sprawa z okrętami eskortowymi, czyli fregatami rakietowymi ASW (Anti-Submarine Warfare).
8 lutego br. US Air Force opublikowały zapytanie o informacje w związku z planami zakupu następców samolotów wczesnego ostrzegania i kontroli powietrznej E-3G AWACS (Airborne Warning and Control System, czyli dosłownie Powietrzny System Ostrzegania i Dowodzenia).
Kontynuujemy rozpoczęty w poprzednim numerze przegląd najnowszych okrętów JMSDF, przeznaczonych przede wszystkim do walki z wrogimi okrętami podwodnymi. Do służby wejdą lada chwila nowoczesne fregaty typu Mogami.
Trzy włoskie śmigłowcowce wcielone do służby w latach 60. XX w. przez dwie dekady były największymi okrętami floty Italii. Nie miały nadzwyczajnych parametrów technicznych, nie wyróżniały się nowinkami technicznymi, ale przez wszystkie lata służby wypełniały bez zarzutów zadania, do których je zbudowano.
8 grudnia 2021 r. w polskiej marynarce wojennej zamknięto jedną z ciekawszych kart historii – po raz ostatni opuszczono biało-czerwoną banderę na drzewcu rufowym trałowca-niszczyciela min ORP Czajka. Trzy ostatnie okręty tego typu, zmodernizowane w latach 1998-2000, były pierwszymi niszczycielami min w polskiej flocie...
Zdając sobie sprawę, że Wielka Brytania doceni znaczenie francuskich baz, z których korzystały okręty podwodne, admirał Karl Dönitz, naczelny dowódca U-Bootwaffe, podjął wysiłki w celu ochrony zarówno okrętów, jak i załóg. Za przyzwoleniem Adolfa Hitlera powstały ogromne fortyfikacje.
Atak na Pearl Harbor i nalot skoncentrowany w zasadzie niemal wyłącznie na pancernikach wykazał, że okręty te – choć kompletnie nieprzygotowane do walki – wykazały się znaczną odpornością na ciosy.
Z rozciągającą się na ponad 11 tys. km linią brzegową rząd Meksyku nie może ignorować znaczenia swojego obszaru przybrzeżnego i morskiego. Za jego obronę odpowiada meksykańska marynarka wojenna, która podlega Sekretariatowi Marynarki Wojennej, ministerstwu kierowanemu obecnie przez admirała José Ojedę Durána.
W fazie dziennej bitwy, mimo wystrzelania wielu torped, najmniejsi jej uczestnicy odnieśli skromne sukcesy. Brytyjska Grand Fleet straciła trzy niszczyciele, a kajzerowska Hochseeflotte – cztery torpedowce. Po zapadnięciu zmroku atakowały już wyłącznie jednostki Royal Navy.
