Stocznia J. Samuel White – w ślad za poprzednimi ofertami ścigaczy okrętów podwodnych (omówionymi w poprzednim odcinku) – przysłała ofertę nr B.B. 228/38 na szybki kuter torpedowy, napędzany trzema włoskimi silnikami Isotta-Fraschini. Zanim jednak doszło do jej sformułowania...
Gdy wojska III Rzeszy uderzyły na Polskę, brytyjska marynarka wojenna miała 17 okrętów podwodnych wprowadzonych do służby w drugiej połowie lat 30. Końca wojny „dożyły” tylko trzy. Był wśród nich Rorqual, jedyny szczęściarz w grupie pięciu jednostek typu Grampus.
Minęło 75 lat od japońskiego ataku na bazę morską US Navy w Pearl Harbor na Hawajach. O świcie, 7 grudnia 1941 roku, kilkaset najnowocześniejszych wówczas samolotów lotnictwa morskiego przeprowadziło śmiałe uderzenie całkowicie zaskakując Amerykanów.
Przeprowadzona między 26 maja a 4 czerwca 1940 roku Operacja Dynamo była największą operacją ewakuacyjną w historii Wielkiej Brytanii. Jej znaczenie bezpośrednio wiązało się ze skalą klęski wojsk brytyjskich oraz francuskich na polach Francji i Belgii.
Wiosną 1864 roku konfederackie siły zbrojne podjęły śmiałą próbę wyparcia unionistów z szeregu, zdobytych przez nich dwa lata wcześniej, przyczółków na wybrzeżu Karoliny Północnej. Kluczową rolę w tych zmaganiach odegrał pancerny taranowiec CSS Albemarle.
Decyzja o wycofaniu ORP „Burza” z działalności bojowej, jeszcze w trakcie trwania drugiej wojny światowej, nie była zapewne łatwa dla Kierownictwa Marynarki Wojennej, gdyż traciło ono w ten sposób jeden z nielicznych okrętów, które stanowiły własność rządu polskiego i brały czynny udział w walce z Niemcami.
Włoska marynarka wojenna wchodzi obecnie w fazę dynamicznej modernizacji sił okrętowych. Jednym z zasadniczych typów jednostek bojowych, które powinny wejść do służby w pierwszych latach trzeciej dekady XXI wieku będą okręty typu PPA.
Koniec zimnej wojny, wraz z towarzyszącym mu politycznym odprężeniem oraz redukcjami wydatków na obronność, a w konsekwencji decyzjami o ograniczeniu liczebności sił zbrojnych wielu krajów europejskich, doprowadził do istotnych redukcji w siłach zbrojnych wielu państw europejskich.
W 2017 roku pierwszy dywizjonowy moduł ogniowy kryptonim Regina z 24 samobieżnymi armatohaubicami Krab kalibru 155 mm oraz pojazdami pomocniczymi ma zostać odebrany przez Wojska Rakietowe i Artylerii. Tym samym zakończy się proces wdrażania do służby w polskiej artylerii...
Historia lotnictwa US Marine Corps sięga 1912 roku, kiedy to por. Alfred A. Cunningham jako pierwszy żołnierz Korpusu przeszedł przeszkolenie lotnicze i otrzymał licencję pilota. Przez minione ponad sto lat lotnictwo Korpusu przeszło długą drogę rozwoju, ale jedno nie uległo zmianie...
Prace nad perspektywicznymi konstrukcjami czołgów, następcami M1 Abrams, rozpoczęto w Stanach Zjednoczonych już w latach 80. Działo się tak na bazie niepokojących doniesień wywiadowczych związanych z nowymi czołgami opracowywanymi w ZSRR. Obecnie wiadomo, że...
Walki o wyspę Leyte na Filipinach dla lotniskowców US Navy były przełomowym momentem w wojnie na Pacyfiku. Wtedy ostatni raz walczyły z lotniskowcami Cesarskiej Marynarki i po raz pierwszy odpierały ataki kamikadze, które wkrótce stały się największym wyzwaniem dla amerykańskiej floty.
Już w połowie lat trzydziestych czołg T-26 nie spełniał wszystkich wymagań armii jako pojazd bezpośredniego wsparcia piechoty. Jedynie uzbrojenie w postaci armaty 45 mm można było uznać za skuteczne. Z kolei pancerz o maksymalnej grubości 15 mm chronił jedynie przed zwykłymi pociskami karabinowymi.
Prace nad wprowadzeniem pojazdu tej kategorii do służby trwały już od 1927 roku. Brytyjczycy wyszli z dość pragmatycznego założenia. Dotychczas zadania rozpoznawcze powierzano załogom samochodów pancernych lub lekkich czołgów, zwiad wykonywano w strefie walk, co wiązało się z możliwością utraty załogi i sprzętu...
20 sierpnia na podstawie rozkazu nr 8 rozpoczęto organizację armijnego 5. pułku czołgów ciężkich, który miał zostać wyposażony w czołgi IS-2. 5 września do Chełmu Lubelskiego przybyła grupa oficerów radzieckich, która miała za zadanie zorganizowanie jednostki – 5. pułku czołgów ciężkich.
31 lipca 1944 roku dowódca kanadyjskiej 1. Armii gen. por. H.G. Crerar wystosował do dowództwa 21. Grupy Armii prośbę o wyrażenie zgody na zmodyfikowanie 70 samobieżnych haubic 105 mm HMC M7 zwanych przez Brytyjczyków Priest. Zamierzano zdemontować haubice, aby w ten sposób uzyskać przestrzeń dla 12 żołnierzy.
Jednym z elementów „Fall Barbarossa” miały być działania prowadzone na dalekiej północy. Z punktu widzenia strategicznego mogły one odegrać decydującą rolę w dalszym przebiegu działań wojennych na wschodzie – zajęcie niezamarzającego portu murmańskiego przesądzało bowiem o braku możliwości otrzymania dostaw od potencjalnych sojuszników ...
19 maja 1944 roku jednostki niemieckie wycofały się na pozycję „Hitlera”. W rejonie rozciągającym się od południowego podnóża Monte Caria do doliny rzeki Liri utworzony został najlepiej umocniony odcinek nowej obrony. W obronie szczególne zadanie spełniał „Rygiel Sengera” (gen. Senger był dowódcą XIV Korpusu Pancernego).
W chwili wybuchu wojny na Półwyspie Koreańskim USAF dysponowały już następcami legendarnego bombowca Boeing B-29 Superfortress – jego modelem rozwojowym Boeing B-50 oraz międzykontynentalnym Convair B-36 Peacemaker. Ponadto do służby oddawano właśnie pierwsze Boeing B-47 Stratojet.
